Hello my love, I heard a kiss from you

Red magic satin playing near, too

All through the morning rain I gaze, the sun doesn't shine

Rainbows and waterfalls run through my mind….

κάπως έτσι περιέγραφε ο Shuggie Otis στο “Strawberry letter 23” την σκέψη μιας πιθανής συνάντησης. Η ερωτική συνάντηση ως αρχή μιας ιστορίας από αυτές που δεν θα τους δίναμε οικειοθελώς ούτε καλό ούτε ποσό μάλλον κακό τέλος. Δεν θέλουμε το τέλος αλλά θέλουμε την ιστορία. Και ο καθένας με το δικό του backpack θα επιχειρήσει να περπατήσει πλάι πλάι, δοκιμάζοντας στη διαδρομή την τσάντα του αλλού επιχειρώντας να βοηθήσει, να μπει στη θέση του ή και απλά να ανταλλάξει για λίγο το δικό του. Στον έρωτα βιωματικά δεν είμαστε εκεί ούτε για να σώσουμε ούτε για να βοηθήσουμε, υπάρχουμε ως αποκλειστικοί συνοδοιπόροι. Η κάθε προσπάθεια μας να νιώσουμε το βάρος του άλλου, τις μνήμες του, την ζωή του ως τώρα, και απερίσκεπτα να ανταλλάξουμε το δικό μας βάρος είναι μόνο ένα βήμα προς την προσβολή της μεγαλειοτητας του έρωτα.

«It’s not enough to be in Love you need to praise and manifest it in the Now as if there was no past and no future. »

Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε δίπλα στον/στην φορτωμένο/η σας σύντροφο και νιώσετε ότι θέλετε να βοηθήσετε τότε προσπαθήστε να πετάξετε το δικό σας backpack ή ξεχάστε το σε κάποια όμορφη γωνιά, δεν σας χρειάζεται, και ίσως έτσι δώσετε μια μικρή έμπνευση στον αγαπημένο σας συνοδοιπόρο να σταματήσει να ανησυχεί για το δικό του.

Αν έχουμε ένα καθήκον αυτό είναι η αγάπη, είπε ο Άλμπερτ Καμύ. Ας παραδοθούμε στο παρόν και για λίγο ας ξεχάσουμε το παρελθόν και το ψευδαισθησιακο μέλλον. Τότε ίσως να αγαπήσουμε τη στιγμή, τον εαυτό μας και τέλος αυτόν ή αυτήν που μας αξίζει...